Dichtbundel van Banck: Zeepbellen, Lyrische Dichtproeven

Johann Erich (John Eric) Banck (Soerabaja, 3 november 1833 – Wiesbaden, 16 april 1902) was een Nederlandse jurist, dichter, filantroop en grootgrondbezitter. Hij was van 1858 tot 1893 eigenaar van het eiland Schiermonnikoog.

Banck was een zoon van Caroline van Hoff en Johann Erich Banck Sr, een rijke planter en suikerproducent op Java. Banck werd geboren te Soerabaja, Nederlands-Indië, wat hem in Nederland de bijnaam ‘Indischgast’ opleverde. Hij studeerde rechten aan de Universiteit Leiden en promoveerde aldaar in 1856. Hij vestigde zich als jurist te Den Haag. In september 1858 kocht hij, op 24-jarige leeftijd, het eiland Schiermonnikoog voor ƒ 97.058. Banck woonde, als hij op Schiermonnikoog verbleef, in het landhuis Rijsbergen, dat was gebouwd door de vorige eigenaars van het eiland, de familie Stachouwer.

Banck legde in 1860 de zeedijk aan, als bescherming tegen het water van de Waddenzee. Hij liet een deel van de kwelders inpolderen. Het ingepolderde gebied kreeg zijn naam de Banckspolder, dat een groot deel van het zuidwesten van Schiermonnikoog beslaat. Hij was een van de oprichters van de zeevaartschool van Schiermonnikoog. Hij zorgde voor beplanting van de duinen met helmgras en liet een zestal boerderijen op het eiland bouwen. Ook realiseerde hij, samen met enkele investeerders, de bouw van een nieuw badhotel, dat in 1924 verloren ging door de afslag van dat deel van het eiland. Naast de naam van de polder herinnert ook een monument aan zijn werk voor Schiermonnikoog. In 1893 bood Banck Schiermonnikoog te koop aan voor ƒ 200.000 aangezien hij niet lang daarna Nederland zou verlaten wegens gezondheidsproblemen.
.

De dichtbundel Zeepbellen, Lyrische Dichtproeven kwam waarschijnlijk uit in 1860 (hoewel ook andere jaartallen worden genoemd) en is geschonken door Hans Vugts.
.

Het is ook in te zien via het bijgaande pdf-bestand.